En toen was het kerstvakantie! Langzaam maar zeker nemen de kerstlichtjes de stad over. Prachtig. Zó over-de-top, net-uit-een-film en asociaal in mijn (Nederlandse) ogen. Het is hier nog makkelijk 20 graden, maar de kerstsfeer valt niet te ontkennen. Je kan zeggen wat je wilt, maar je kan nergens kerst vieren zoals in Amerika!
Geweldig! - op het gebrek van mijn familie na. December, de maand die in het teken staat van familie. (Of van kerstbomen, Christmas carols en borderline coma-eten.) Het is dan ook niet gek dat ik er deze maand mee om de oren geslagen werd. (met familie, bedoel ik dan. Ach ja, en met de rest ook.) Met de kerstvakantie om de hoek, werd ik afgelopen paar weken omringd door mensen met verschillende en vaak gemengde emoties. Voor velen zou het niet lang meer duren voordat ze thuis zouden zijn. Bij hun familie.
De vraag "Roos, wat doe jij in de kerstvakantie?" heb ik inmiddels wel 100 keer beantwoord. En met elke keer werd het me duidelijker dat ik het helemaal niet zo leuk vind om (voor het eerst) kerst zonder mijn familie te vieren. Vooral afgelopen maand ben ik meer en meer gaan beseffen hoe waardevol familie is. Zoals men zegt, familie kun je niet kiezen. Beseffend dat we ons hele leven familie blijven; hoe ga ik met deze mensen om? Wat is mijn doel in deze relaties? Ga ik het "overleven" of ga ik ervoor om sterke relaties te bouwen? - vragen die de afgelopen tijd door mijn hoofd zweven. Ik ben altijd al veel met familie bezig geweest, maar het raakt me afgelopen weken veel anders en veel dieper dan eerder. Relaties, familie - het is het allemaal zo waard om kwetsbaar te zijn en om ervoor te vechten!
Ook al ben ik deze kerst niet mijn echte familie, ik heb hier gelukkig mensen die als familie voor me zijn. (Geen zorgen, mama :) ) Ik kan kerst vieren bij een geweldig Nederlands-Amerikaans gezin met mijn lieve huisgenootjes. We hebben al veel voorbereidingen getroffen! Een gigantische kerstboom met lichtjes zoals in de film "the Grinch", een stapel met mysterieuze, ingepakte cadeautjes en de anticipatie die zicht opbouwt... Het gaat geweldig worden! Ah, ik ben ontzettend dankbaar voor mijn familie. Dichtbij en ver (ver ver ver) weg.
Nog iets waar ik dankbaar voor ben, is de reis waar ik in April op kan gaan! Hoe geweldig school ook is, je leert met een reden; het is allemaal voorbereiding op de praktijk. In April kan ik met een team voor een week naar een kerk in Los Angeles gaan. Het is een Spaanssprekende kerk die ontzettend gericht is op familie. Geweldig!! Zoals je misschien gemerkt hebt - familie heeft mijn hart. Ik geloof dat we als kerk, als mensen, gemaakt om als familie te leven. Onvoorwaardelijke liefde, intimiteit zonder angst voor de waarheid, elkaar trouw zijn en dienen - familie is één van de krachtigste dingen die deze wereld kent.
Op de reis zullen we samenwerken met de families in deze kerk; hen bemoedigen en opbouwen, van hen leren en als één familie achter hetgene aan gaan wat hun hart raakt: hun stad. Hier hoop ik deel van uitmaken!
Verder, het gaat goed met me (,mam), ik denk vaak aan ons koude Nederlandje, ik geniet volop, ik heb zin in de kerstvakantie en kan niet geloven hoe snel de tijd gaat!
Lieve allemaal, heb een geweldige kerst, een gelukkig nieuwjaar straks, ik denk aan jullie, mis jullie, hou van jullie! Tot over 5 maanden! Liefs, Rozemarijn
Ps. Over mijn reis: Mocht je me willen steunen; gebed zou geweldig zijn! Alle voorbereidingen, het toewerken naar de reis, gebed voor ons team, voor de kerk, en voor mijn financiën voor de reis - dat zou ik erg waarderen.
Mocht je het op je hart hebben om mij financieel te steunen, alle hulp is ontzettend welkom! Op dit moment heb ik het geld niet om te gaan, maar ik geloof dat ik op deze reis hoor te gaan. Dus ja, daarin zou ik alle hulp erg waarderen. :)
De reis is in totaal $450 en ik heb 9 januari een deadline van $100 dollar. Op deze site kan geld direct van een credit card naar mijn reis account worden overgemaakt: https://missiontrips.ibethel.org/transactions/new/2642
Ook zou het via mijn Nederlandse rekeningnummer kunnen. 2854545 t.n.v. R.J.W. van Diest. Bedankt!!
maandag 23 december 2013
maandag 23 september 2013
September 2013
Afgelopen drie weken zijn voorbij gevlogen! Maandag 2 September kwam ik na een dag reizen rond 20:00 uur aan in Redding. De volgende morgen was ik alweer te vinden op school voor mijn eerste lesdag. Eerlijk gezegd vond ik de overgang best lastig. Het ene moment ben je met je familie in Spanje, het andere moment sta je in Redding, California en duik je in het schoolleven – met jetlag en al. Daarbij miste ik mijn familie, vrienden en Nederland enorm. Deze zomer is – met ups en downs – geweldig geweest en het afscheid nemen viel me een stuk zwaarder dan vorig jaar.
Maar, dat neemt niet weg dat school geweldig is! Vanaf de
eerste dag doken we de diepte in. Heel anders dan vorig jaar. Vorig jaar stond
identiteit centraal, dit jaar richten ze zich op leiderschap. In feite bouwen
we voort op identiteit. Juist als je een leider wilt zijn, moet je weten wie je
bent, waar je voor staat, wat je tot leven doet komen, etc. ! Je wordt
ontzettend uitgedaagd in wat je gelooft, wie je bent en wie je wilt zijn. We
hebben bijvoorbeeld veel onderwijs gekregen over karaktereigenschappen en je
“core values” (de belangrijkste waarden in je leven, waar je voor staat). Maar
hoeveel daarvan leef je echt uit? Wat zijn je hartmotieven? Kies je ervoor
integer te zijn, vrijgevig, te dienen – ook als niemand het ziet?
Naast persoonlijk te groeien, groeien we ook als groep. We zijn net als vorig jaar als klas verdeeld in groepen, Revival Groups. Dat bestaat uit een pastor, interns ( het team van de pastor), en zo’n 55 studenten. Het doel van zo’n groep is om connectie te bouwen en te leren om “community” met elkaar te doen, familie te zijn.
Ik heb veel geleerd van mijn Groep van vorig jaar. Er werd veel gepraat over familie zijn, maar dat was een redelijk lege term voor mij. De enige ervaring die ik had met familie zijn, was mijn eigen familie; relaties die allemaal al bestaan, diep zijn, en veilig voelen. Achteraf gezien, verwachtte ik in het eerste jaar dat alles vanzelf zou gaan, heb ik niet intentioneel aan relaties gewerkt en ben ik best gesloten geweest - wat ik totaal onbewust deed. Terwijl familie-zijn veiligheid, liefde, acceptatie, kennen en gekend zijn, en transparantie is – op je goede en slechte momenten. Daar ben ik dit jaar ook veel bewuster mee bezig in mijn groep. En dat is best eng. Vooral in een nieuwe groep, waar ik niemand ken en niemand mij kent. Ik loop tegen “oude” angsten en gedachten op. Maar door me bewust te zijn van mijn angsten daar overheen te stappen, is het zo veel beter en leuker! Ik ben heel benieuwd wat we dit jaar als groep zullen beleven :)
Het is allemaal erg leerzaam, confronterend en geweldig, maar het gaat uiteindelijk maar om één ding. Relatie hebben met God. Meer en meer zie ik hoe dat altijd al Gods bedoeling was. Wij zijn gemaakt om onze maker te kennen. En Hij is zo veel beter dan ik dacht. Hij wil nog liever relatie met mij dan dat ik relatie met Hem wil. Hij is meer toegewijd aan mij dan ik aan Hem. Ik geniet er ontzettend van om zo met God dit avontuur door te maken. Verder, het gaat goed met mij, ik eet en kook beter dan vorig jaar (haha) en ik ben erg gelukkig en dankbaar. :)
Heel veel liefs vanuit Amerika,
Rozemarijn
Naast persoonlijk te groeien, groeien we ook als groep. We zijn net als vorig jaar als klas verdeeld in groepen, Revival Groups. Dat bestaat uit een pastor, interns ( het team van de pastor), en zo’n 55 studenten. Het doel van zo’n groep is om connectie te bouwen en te leren om “community” met elkaar te doen, familie te zijn.
Ik heb veel geleerd van mijn Groep van vorig jaar. Er werd veel gepraat over familie zijn, maar dat was een redelijk lege term voor mij. De enige ervaring die ik had met familie zijn, was mijn eigen familie; relaties die allemaal al bestaan, diep zijn, en veilig voelen. Achteraf gezien, verwachtte ik in het eerste jaar dat alles vanzelf zou gaan, heb ik niet intentioneel aan relaties gewerkt en ben ik best gesloten geweest - wat ik totaal onbewust deed. Terwijl familie-zijn veiligheid, liefde, acceptatie, kennen en gekend zijn, en transparantie is – op je goede en slechte momenten. Daar ben ik dit jaar ook veel bewuster mee bezig in mijn groep. En dat is best eng. Vooral in een nieuwe groep, waar ik niemand ken en niemand mij kent. Ik loop tegen “oude” angsten en gedachten op. Maar door me bewust te zijn van mijn angsten daar overheen te stappen, is het zo veel beter en leuker! Ik ben heel benieuwd wat we dit jaar als groep zullen beleven :)
Het is allemaal erg leerzaam, confronterend en geweldig, maar het gaat uiteindelijk maar om één ding. Relatie hebben met God. Meer en meer zie ik hoe dat altijd al Gods bedoeling was. Wij zijn gemaakt om onze maker te kennen. En Hij is zo veel beter dan ik dacht. Hij wil nog liever relatie met mij dan dat ik relatie met Hem wil. Hij is meer toegewijd aan mij dan ik aan Hem. Ik geniet er ontzettend van om zo met God dit avontuur door te maken. Verder, het gaat goed met mij, ik eet en kook beter dan vorig jaar (haha) en ik ben erg gelukkig en dankbaar. :)
Heel veel liefs vanuit Amerika,
Rozemarijn
dinsdag 21 mei 2013
A good bye and a hello
Hier zit ik dan, op mijn stoeltje in Redding, California. Over anderhalve week begeef ik me weer in ons koude Nederlandje. Wat een vreemd idee! Tegelijk krijg ik met de dag meer zin om naar huis te gaan.:) Het zijn 9 geweldige maanden geweest. Zo veel mooier, leuker, dieper, maar ook lastiger en intenser dan ik me voor had kunnen stellen. Het beste jaar van mijn leven, tot nu toe! The best is yet to come:)
Het eerste jaar bij deze school staat bekend om identiteit. Ontdekken wie je bent in God, wat betekent het om een dochter van God te zijn en hoe ziet dat eruit in het dagelijkse leven? Daar is zo veel bij komen kijken! Ik ontdekte zo veel leugens die ik geloofde over mezelf, anderen, relaties en God. Naar mate mijn relatie met God beter werd, werden dingen zo veel leuker en makkelijker. Genezingen, profeteren, over God delen... Ik voelde altijd zoveel druk als ik dat deed (of als ik er voor weg rende! haha). Ik had onbewust het idee dat ik moest presteren. Als het niet goed ging, of het niet werkte, dan had ik in mijn ogen gefaald. Dan was ik niet goed genoeg geweest. Maar nu zie ik dat ik niet kán falen! Alles wat ik doe, komt voort uit de relatie ik met mijn hemelse Papa heb. Ik ben meer dan goed genoeg! En alles wat ik ga doen is mensen liefhebben. Dat doet Hij, dus dat is wat ik ga doen!
In veel opzichten gaat het dus helemaal niet om mij. En tegelijk geeft God zo veel om mij! God praat op een persoonlijke manier tegen iedereen! En Hij geeft om de kleinste details. Dat heb ik ontzettend gemerkt dit jaar. Het was soms best lastig je gekend te voelen in een groep van 1200 studenten. En om dan te zien dat God tot in de details voor me zorgt en me in kleine dingen laat zien dat Hij van mij houdt... wauw! Mijn relatie met Hem is ook zo veel leuker en dieper dan het ooit geweest is! Ook daar is totaal geen druk. Eerst hield ik me altijd bezig met of ik het "goed" deed... Was dit hoe het eruit "hoort" te zien? En nu heb ik gewoon tijd met mijn Maker, hij vindt het geweldig dat ik tijd met Hem doorbreng en ik kan niks verkeerd doen!
Het was niet alleen in mijn tijd met God dat ik bang was om te falen. Het kwam terug in de meeste aspecten van mijn leven. De angst om niet geaccepteerd te worden, om niet goed genoeg te zijn. Dat was een van de dingen die mij tegenhield om de beste versie van mezelf te zijn. Het weerhield mij om risico's te nemen, uit te stappen. Maar als je nooit risico's neemt en in je comfort zone blijft, is het onmogelijk om te groeien!
Ah, zo veel dingen in mij zijn veranderd! Daar doet deze blog geen recht aan... Kort gezegd, ik ben ontzettend veranderd.:) Mijn leven is op de kop gezet. Ik heb meer zin in mijn leven dan ooit tevoren! Ik heb zo veel hoop gekregen. Voor mezelf, voor anderen, voor de kerk, voor Nederland.
Deze negen maanden zijn afgelopen, maar het is een begin van een nieuw avontuur! Ik ben heel benieuwd om te zien wat God allemaal gaat doen van de zomer en wat ik ga beleven. Ik heb enorm veel zin om met iedereen bij te praten en tijd door te brengen! Het gaat een super goede zomer worden:)
Mijn plannen na de zomer? Zoals de meeste van jullie zullen weten, ben ik van plan het tweede jaar van BSSM te doen. Daar heb ik bizar veel zin in!:) Komende 1,5 zal ik bezig zijn met een huisje en meubels vinden, afscheid nemen van mensen en Redding en hier alles afronden... Een einde, maar ook een nieuw begin!
Bedankt voor het lezen van mijn blogs, heel veel liefs en zegen, en tot snel!:)
Rozemarijn
Het eerste jaar bij deze school staat bekend om identiteit. Ontdekken wie je bent in God, wat betekent het om een dochter van God te zijn en hoe ziet dat eruit in het dagelijkse leven? Daar is zo veel bij komen kijken! Ik ontdekte zo veel leugens die ik geloofde over mezelf, anderen, relaties en God. Naar mate mijn relatie met God beter werd, werden dingen zo veel leuker en makkelijker. Genezingen, profeteren, over God delen... Ik voelde altijd zoveel druk als ik dat deed (of als ik er voor weg rende! haha). Ik had onbewust het idee dat ik moest presteren. Als het niet goed ging, of het niet werkte, dan had ik in mijn ogen gefaald. Dan was ik niet goed genoeg geweest. Maar nu zie ik dat ik niet kán falen! Alles wat ik doe, komt voort uit de relatie ik met mijn hemelse Papa heb. Ik ben meer dan goed genoeg! En alles wat ik ga doen is mensen liefhebben. Dat doet Hij, dus dat is wat ik ga doen!
In veel opzichten gaat het dus helemaal niet om mij. En tegelijk geeft God zo veel om mij! God praat op een persoonlijke manier tegen iedereen! En Hij geeft om de kleinste details. Dat heb ik ontzettend gemerkt dit jaar. Het was soms best lastig je gekend te voelen in een groep van 1200 studenten. En om dan te zien dat God tot in de details voor me zorgt en me in kleine dingen laat zien dat Hij van mij houdt... wauw! Mijn relatie met Hem is ook zo veel leuker en dieper dan het ooit geweest is! Ook daar is totaal geen druk. Eerst hield ik me altijd bezig met of ik het "goed" deed... Was dit hoe het eruit "hoort" te zien? En nu heb ik gewoon tijd met mijn Maker, hij vindt het geweldig dat ik tijd met Hem doorbreng en ik kan niks verkeerd doen!
Het was niet alleen in mijn tijd met God dat ik bang was om te falen. Het kwam terug in de meeste aspecten van mijn leven. De angst om niet geaccepteerd te worden, om niet goed genoeg te zijn. Dat was een van de dingen die mij tegenhield om de beste versie van mezelf te zijn. Het weerhield mij om risico's te nemen, uit te stappen. Maar als je nooit risico's neemt en in je comfort zone blijft, is het onmogelijk om te groeien!
Ah, zo veel dingen in mij zijn veranderd! Daar doet deze blog geen recht aan... Kort gezegd, ik ben ontzettend veranderd.:) Mijn leven is op de kop gezet. Ik heb meer zin in mijn leven dan ooit tevoren! Ik heb zo veel hoop gekregen. Voor mezelf, voor anderen, voor de kerk, voor Nederland.
Deze negen maanden zijn afgelopen, maar het is een begin van een nieuw avontuur! Ik ben heel benieuwd om te zien wat God allemaal gaat doen van de zomer en wat ik ga beleven. Ik heb enorm veel zin om met iedereen bij te praten en tijd door te brengen! Het gaat een super goede zomer worden:)
Mijn plannen na de zomer? Zoals de meeste van jullie zullen weten, ben ik van plan het tweede jaar van BSSM te doen. Daar heb ik bizar veel zin in!:) Komende 1,5 zal ik bezig zijn met een huisje en meubels vinden, afscheid nemen van mensen en Redding en hier alles afronden... Een einde, maar ook een nieuw begin!
Bedankt voor het lezen van mijn blogs, heel veel liefs en zegen, en tot snel!:)
Rozemarijn
zondag 24 maart 2013
Maart!
En toen was het alweer maart! Niet te geloven hoe snel de tijd gaat. Sorry dat het zo lang duurde voor een volgende update. Er gebeurt zo veel in zo'n korte tijd dat ik het best lastig vind om mijn blog bijgewerkt te houden! Maar hier is het dan: een verslag van afgelopen maanden! Hoogtepunten, dieptepunten en meer. :)
Afgelopen december konden mijn ouders, zusje en broertje me opzoeken in Redding. Het was fijn dat ze met hun eigen ogen konden zien waar en hoe ik de afgelopen tijd heb geleefd. Een stuk leuker en echter dan via Skype! De kerstdagen hebben we in Redding doorgebracht. Eerste kerstdag hebben we bij Denny's gedineerd (hoe Amerikaans wil je het hebben, haha!), we hebben veel met mijn Nederlandse "familie" hier opgetrokken en we zijn meer naar de kerk gegaan dan de doorsnee christen zou doen.:) Na de kerstdagen zijn we 2 dagen in San Francisco geweest. Een ontzettend leuke ervaring! Foto's zijn op Facebook te vinden:) Vervolgens begonnen we onze reis naar het noorden. We hebben minstens tien uur in de auto gezeten voordat we in Klamath Falls aankwamen. Daar hebben we overnacht, rust gepakt die we nodig hadden voor de volgende dag: Nog zo'n 8 uur in de auto! Hoera! Na 11 jaar bevonden wij ons toen weer in Yakima! Dit keer met Jasper uit mijn mama's buik! Geweldig om mijn oude school weer te zien, mensen te ontmoeten (die mij wél herkenden! Haha!) en Nieuw Jaar met mijn gezin te kunnen vieren! Uiteindelijk kwamen we weer in Redding aan, waar we nog een paar dagen samen van Amerika, Bethel en elkaar konden genieten! Twee ontzettend gave weken. Ik houd van mijn gezin en ik ben ontzettend dankbaar dat ze konden komen!
Na de twee weken kerstvakantie begon school weer! ZO goed! Ik moet eerlijk zeggen dat ik het lastig vond de eerste twee weken. Iedereen kwam terug met allemaal bizarre verhalen van hun kerstvakantie. Ik had ontzettend de neiging te gaan vergelijken en me minder "goed" te voelen. Alsof mijn proces met Jezus minder waardevol is! Om meerdere redenen ben ik altijd erg gericht geweest op prestatie. En hoe meet ik mijn prestatie? Door te vergelijken. Maar ik leer steeds meer dat het niet gaat om hoe "ver" je bent of hoe goed je iets doet. Het gaat om relatie hebben met God. Alles wat ik doe, komt voort uit de relatie die ik met Hem heb. Het komt voort uit wie ik ben, Zijn dochter! En de rest is daar een resultaat van! Mijn huisgenoot, Eline, zei laatst: "Doen waarvoor je gemaakt bent, is makkelijk als je weet wie je bent." En we hoeven niks voor God te doen! Zodra we iets willen doen voor Zijn goedkeuring of voor de goedkeuring van anderen, zit er iets heel erg verkeerd. Het gaat helemaal niet om prestatie, maar om relatie!
Oh ja, nog zo iets. Opgroeiende in een cultuur van "doe maar normaal, dan doe je gek genoeg" en de negatieve associatie van de term "heppie kleppie christenen", zag ik vreugde vaak als iets overbodigs. Blij zijn is goed, maar niet teveel hoor! Wat ik nu steeds meer leer is het belang van vreugde in het leven van een christen. ( Het is een vrucht van de Heilige Geest! Als we als christenen geen vreugde hebben, ontbreekt er iets dus behoorlijk!) Problemen of slecht nieuw zijn een relatiteit, maar God geeft ons een relatiteit die groter is! Het heet niet voor niets BOVENnatuurlijk! Christenen zouden de vrolijkste mensen op aarde moeten zijn! Niks is te groot voor God, er is niks dat Hij niet kan herstellen. Dat geeft ontzettende hoop! Waar focus ik op? Het probleem, of op het antwoord?
Ik leer ontzettend veel en er gebeuren veel leuke dingen. Maar er is ook iets gebeurd wat alles behalve leuk was. Mijn oma kreeg een beroerte en overleed binnen twee dagen. Heftig, onverwachts en moeilijk, helemaal aangezien ik hier zat, ver weg van mijn familie. Geen afscheid, geen begrafenis... Gelukkig waren er vrienden die er voor me waren, die twee dagen en daarna. We hebben voor haar genezing gebeden... Wat niet waar is geworden. Ik geloof dat God haar had kunnen genezen. En het is makkelijk om me af te vragen "waarom niet". Maar ik laat een mysterie als deze geen invloed hebben op de openbaring dat God goed is. Ik weiger een theorie te creeëren, zodat het in mijn denken past. Ik weet dat God goed is, ookal begrijp ik niet alles. Iets wat ik ontdekt heb, is dat ik God vaak toelaat tot zover ik het snap of tot zover ik het zelf kan. Ik leer steeds een beetje meer om Hem te vertrouwen, ook als ik het niet begrijp!
Iets anders wat ik leer, is groter dromen. Ik wil voor generaties dromen! Ik hoorde laatst iemand (in het Engels) zeggen: Als je dromen haalbaar zijn, droom je te klein! Wij zijn allemaal een stukje van het hart van God. We hebben allemaal iets in ons, wat niemand anders draagt. We kunnen allemaal de wereld iets geven, wat niemand kan zoals wij dat kunnen. En als we daar niet in wandelen, loopt de wereld een stukje glorie van God mis! We hebben allemaal iets wat ons hart sneller doet kloppen. En we hebben precies die gaven die daarop aansluiten. Net als Bob in The Incredibles... Hij ziet onrecht, hij wil en kan er iets aan doen, maar de wereld vertelt hem dat hij zich moet aanpassen. Ze zijn geintimiteerd door zijn geweldigheid, haha. Ik dacht altijd dat ik mezelf niet geweldig of leuk mocht vinden. Dat was arrogant! Maar God heeft ons stuk voor stuk geweldig gemaakt (dat ontkennen geeft God geen eer!) en wil dat wij doen wat ons hart sneller doet kloppen. Hoe gaaf is het om samen te werken met de maker van je hart!? Ik ontdek meer en meer wat God in mijn hart heeft gelegd en leer groter te dromen met Hem!
Iets waar ik heel enthousiast over ben: Over twee weken begeef ik mij in Tijuana, Mexico! Het geld is bij elkaar gekomen! (Thank you, Jesus!) Ik zit in een van de aanbiddingsteams, spannend! Ik zal gitaar spelen en achtergrond zingen, in het Spaans! (!!!!) We gaan met onze teams waarschijnlijk zo'n 6 keer aanbidding leiden in plaatselijke kerken! We zullen de straat op gaan, genezingen zien gebeuren, mensen ontmoetingen met hun maker zien krijgen en andere bizarre dingen zien gebeuren! YES! En... iets ontzettend geestelijks, waar ik erg naar uit kijk: Taco's eten! Ze schijnen daar bizar goed te zijn, hemels, haha! Deze trip is voor mij bedoeld, de taco's zijn een teken, haha! Dank u, Jezus!
Volgende maand hoop ik weer een blogupdate te schrijven waarin ik verslag zal doen van de reis!
Dit waren een paar van mijn belevenissen en wat flarden van mijn proces! Iedereen die dit jaar mogelijk heeft gemaakt en me gesteund heeft op wat voor manier dan ook: Ontzettend bedankt! Zegen, zegen, zegen!:)
Rozemarijn
Afgelopen december konden mijn ouders, zusje en broertje me opzoeken in Redding. Het was fijn dat ze met hun eigen ogen konden zien waar en hoe ik de afgelopen tijd heb geleefd. Een stuk leuker en echter dan via Skype! De kerstdagen hebben we in Redding doorgebracht. Eerste kerstdag hebben we bij Denny's gedineerd (hoe Amerikaans wil je het hebben, haha!), we hebben veel met mijn Nederlandse "familie" hier opgetrokken en we zijn meer naar de kerk gegaan dan de doorsnee christen zou doen.:) Na de kerstdagen zijn we 2 dagen in San Francisco geweest. Een ontzettend leuke ervaring! Foto's zijn op Facebook te vinden:) Vervolgens begonnen we onze reis naar het noorden. We hebben minstens tien uur in de auto gezeten voordat we in Klamath Falls aankwamen. Daar hebben we overnacht, rust gepakt die we nodig hadden voor de volgende dag: Nog zo'n 8 uur in de auto! Hoera! Na 11 jaar bevonden wij ons toen weer in Yakima! Dit keer met Jasper uit mijn mama's buik! Geweldig om mijn oude school weer te zien, mensen te ontmoeten (die mij wél herkenden! Haha!) en Nieuw Jaar met mijn gezin te kunnen vieren! Uiteindelijk kwamen we weer in Redding aan, waar we nog een paar dagen samen van Amerika, Bethel en elkaar konden genieten! Twee ontzettend gave weken. Ik houd van mijn gezin en ik ben ontzettend dankbaar dat ze konden komen!
Na de twee weken kerstvakantie begon school weer! ZO goed! Ik moet eerlijk zeggen dat ik het lastig vond de eerste twee weken. Iedereen kwam terug met allemaal bizarre verhalen van hun kerstvakantie. Ik had ontzettend de neiging te gaan vergelijken en me minder "goed" te voelen. Alsof mijn proces met Jezus minder waardevol is! Om meerdere redenen ben ik altijd erg gericht geweest op prestatie. En hoe meet ik mijn prestatie? Door te vergelijken. Maar ik leer steeds meer dat het niet gaat om hoe "ver" je bent of hoe goed je iets doet. Het gaat om relatie hebben met God. Alles wat ik doe, komt voort uit de relatie die ik met Hem heb. Het komt voort uit wie ik ben, Zijn dochter! En de rest is daar een resultaat van! Mijn huisgenoot, Eline, zei laatst: "Doen waarvoor je gemaakt bent, is makkelijk als je weet wie je bent." En we hoeven niks voor God te doen! Zodra we iets willen doen voor Zijn goedkeuring of voor de goedkeuring van anderen, zit er iets heel erg verkeerd. Het gaat helemaal niet om prestatie, maar om relatie!
Oh ja, nog zo iets. Opgroeiende in een cultuur van "doe maar normaal, dan doe je gek genoeg" en de negatieve associatie van de term "heppie kleppie christenen", zag ik vreugde vaak als iets overbodigs. Blij zijn is goed, maar niet teveel hoor! Wat ik nu steeds meer leer is het belang van vreugde in het leven van een christen. ( Het is een vrucht van de Heilige Geest! Als we als christenen geen vreugde hebben, ontbreekt er iets dus behoorlijk!) Problemen of slecht nieuw zijn een relatiteit, maar God geeft ons een relatiteit die groter is! Het heet niet voor niets BOVENnatuurlijk! Christenen zouden de vrolijkste mensen op aarde moeten zijn! Niks is te groot voor God, er is niks dat Hij niet kan herstellen. Dat geeft ontzettende hoop! Waar focus ik op? Het probleem, of op het antwoord?
Ik leer ontzettend veel en er gebeuren veel leuke dingen. Maar er is ook iets gebeurd wat alles behalve leuk was. Mijn oma kreeg een beroerte en overleed binnen twee dagen. Heftig, onverwachts en moeilijk, helemaal aangezien ik hier zat, ver weg van mijn familie. Geen afscheid, geen begrafenis... Gelukkig waren er vrienden die er voor me waren, die twee dagen en daarna. We hebben voor haar genezing gebeden... Wat niet waar is geworden. Ik geloof dat God haar had kunnen genezen. En het is makkelijk om me af te vragen "waarom niet". Maar ik laat een mysterie als deze geen invloed hebben op de openbaring dat God goed is. Ik weiger een theorie te creeëren, zodat het in mijn denken past. Ik weet dat God goed is, ookal begrijp ik niet alles. Iets wat ik ontdekt heb, is dat ik God vaak toelaat tot zover ik het snap of tot zover ik het zelf kan. Ik leer steeds een beetje meer om Hem te vertrouwen, ook als ik het niet begrijp!
Iets anders wat ik leer, is groter dromen. Ik wil voor generaties dromen! Ik hoorde laatst iemand (in het Engels) zeggen: Als je dromen haalbaar zijn, droom je te klein! Wij zijn allemaal een stukje van het hart van God. We hebben allemaal iets in ons, wat niemand anders draagt. We kunnen allemaal de wereld iets geven, wat niemand kan zoals wij dat kunnen. En als we daar niet in wandelen, loopt de wereld een stukje glorie van God mis! We hebben allemaal iets wat ons hart sneller doet kloppen. En we hebben precies die gaven die daarop aansluiten. Net als Bob in The Incredibles... Hij ziet onrecht, hij wil en kan er iets aan doen, maar de wereld vertelt hem dat hij zich moet aanpassen. Ze zijn geintimiteerd door zijn geweldigheid, haha. Ik dacht altijd dat ik mezelf niet geweldig of leuk mocht vinden. Dat was arrogant! Maar God heeft ons stuk voor stuk geweldig gemaakt (dat ontkennen geeft God geen eer!) en wil dat wij doen wat ons hart sneller doet kloppen. Hoe gaaf is het om samen te werken met de maker van je hart!? Ik ontdek meer en meer wat God in mijn hart heeft gelegd en leer groter te dromen met Hem!
Iets waar ik heel enthousiast over ben: Over twee weken begeef ik mij in Tijuana, Mexico! Het geld is bij elkaar gekomen! (Thank you, Jesus!) Ik zit in een van de aanbiddingsteams, spannend! Ik zal gitaar spelen en achtergrond zingen, in het Spaans! (!!!!) We gaan met onze teams waarschijnlijk zo'n 6 keer aanbidding leiden in plaatselijke kerken! We zullen de straat op gaan, genezingen zien gebeuren, mensen ontmoetingen met hun maker zien krijgen en andere bizarre dingen zien gebeuren! YES! En... iets ontzettend geestelijks, waar ik erg naar uit kijk: Taco's eten! Ze schijnen daar bizar goed te zijn, hemels, haha! Deze trip is voor mij bedoeld, de taco's zijn een teken, haha! Dank u, Jezus!
Volgende maand hoop ik weer een blogupdate te schrijven waarin ik verslag zal doen van de reis!
Dit waren een paar van mijn belevenissen en wat flarden van mijn proces! Iedereen die dit jaar mogelijk heeft gemaakt en me gesteund heeft op wat voor manier dan ook: Ontzettend bedankt! Zegen, zegen, zegen!:)
Rozemarijn
dinsdag 4 december 2012
December:)
Jaaaaa! Het is december! Een maand met goed vooruitzicht,
Ik houd van rijmen met Sinterklaas, vandaar dat ik even dicht.
Het werd hoog tijd om een update toe te voegen,
Ik heb veel te vertellen, dus dat wordt even zwoegen.
Vergeef me dat ik dat alles vertel, zonder dat ik rijm,
en dat ik mijn belevenissen zomaar aan elkaar lijm.
Ik hoop dat het te volgen is, hopelijk is het fijn,
Hier is dan mijn update, liefs van Rozemarijn!:)
Waar te beginnen! Het gaat goed met mij en ik leef nog.:) Ik kan niet geloven hoe snel de tijd gaat... het is alweer december! Deze maand zit vol leuke plannen! Kerstfeesten, lampjes die straks overal verschijnen ( lekker op z'n Amerikaans: overdreven dus! Geweldig!), woensdag zullen we met de Nederlanders hier Sinterklaas vieren, en er schijnen pepernoten bij aanwezig te zijn! Hoera! Feest! En aan het eind van de maand zullen mijn ouders, broertje en zusje hier zijn! :) Daarnaast zal ik "gewoon" school hebben. Dat is nooit saai! :D Deze week spreekt Georgian Banov bij ons op school!
Afgelopen week was het Relationship Week. Een week waarin al het onderwijs gefocust was op (zoals de naam al zegt:) ) relaties! Ze gingen in op relaties in het algemeen, grenzen zetten, bewust met relaties omgaan, maar nog meer op relaties in de vorm van daten en trouwen. Deze week was zo goed! Ik vind het zo'n voorrecht dat we leren relatie goed te doen. Ik vind het bizar en jammer dat er net zo veel scheidingen zijn binnen als buiten de kerk zijn! We hebben best veel onderwijs gekregen ook in huwelijk, vooral hoe je daar naar toewerkt. Het was allemaal heel praktisch, dat had ik nodig. Ik kan nu niet wachten dit "goed" te doen!:) Het is zo mooi bedacht! Verder was het ook heel goed om onderwijs te krijgen over relaties in het algemeen. Als je zelf je grenzen niet bewaakt, doet niemand anders het. En grenzen stellen geeft anderen actually de mogelijkheid jouw lief te hebben, door die te respecteren. Hoe beter je iets bewaakt, hoe meer waarde het krijgt, hoe waardevoller en mooier het is wanneer je iemand daar iets van geeft... Dat soort dingen. Ze leren ons in feite hoe je het meeste uit relaties, jezelf en het leven kan halen! Haha! Ik vind het geweldig!
Verder weet ik inmiddels bij welke Mission Trip ik ingedeeld ben! Tijuana, Mexico! Het was mijn eerste keuze, kost 500 dollar en is van 9 april tot 16 april. Ik heb er ontzettend veel zin in! Dit is de omschrijving van de reis:
Tijuana has been a life changing experience for every student that has gone. We will be based out of a camp that Bethel has been coming to every year for 10 years. There is Revival breaking out among the local pastors who have set up a network of churches including the Ensenada area. Teams of BSSM students will minister as worship leaders, children’s ministers and have opportunity to preach, teach and give words of knowledge in local church meetings. Open Heavens are over the area and there is expectancy for the supernatural in the community. We will also minister on the streets with prophetic art, treasure hunts, drama and many other forms of outreach. We will visit the legendary Revolution Street for a large evening crusade using various local churches to assist us in reaching out to the lost. This is a time of experiencing community on a team, personal freedom and God breaking out. Come and experience being used by God to love the poor, love on tons of children, heal the sick, the blind, the lame, and encourage Pastors as we partner with them to see Revival change a nation. We will end the trip with a blow up service at a sister church in southern California, hang out on the beach and enjoy how good our God is. You will be forever changed!
WAUW. Ik zie hier zo naar uit. Dit is echt de ultieme mogelijkheid mezelf te stretchen, uit mijn comfort zone te springen, maar bovenal om God's liefde laten zien! Ik heb wel wat hulp nodig met het financiele gedeelte van dit plaatje. Mocht je daarmee willen helpen, dan zou ik dat erg waarderen en kun je een online donatie doen op de volgende site: https://missiontrips.ibethel.org/transactions/new/1233
Waarschijnlijk heb ik al eerder verteld dat dit jaar over identiteit gaat... Het is grappig hoe elke week /twee weken een ander thema heeft voor mij, maar hoe de basis van elk thema identiteit is. Elk thema raakt weer een ander vlak van mijn identiteit! Iets waar de laatste weken de nadruk op ligt, is beseffen wie ik ben. Antwoord krijgen op vragen..:) Roos.. Hoe zie je jezelf? Vind je jezelf een leuk persoon? Hoe zie jij je toekomst? Wat wil jij uit dit leven halen? Hebben je omstandigheden invloed op jou, of heb jij invloed op je omstandigheden?
God is mijn zicht in overeenstemming met die van Hem aan het maken! Een van de beste dingen die mij overkomen is, tot nu toe!:) Ik weet (weet weet weet!!) hoe God over mij denkt, vind mezelf nu oprecht een leuk persoon (en dat is nieuw, voor de mensen die me niet goed kennen), ik droom met God over mijn toekomst en geniet hoe hij mij elke keer weet te verrassen, bij elke stap die we zetten. Je kan niet iets zijn zonder dat je zelf gelooft dat je het bent, dat maakt sense hoop ik. Als je jezelf niet kan overtuigen, hoe wil je anderen dan overtuigen?:) En God is mijn zelfbeeld aan het herstellen, Hij heeft mij overtuigd van wie ik ben, van hoe Hij mij gemaakt en bedoeld heeft. Het leven is zoveel leuker zonder na te denken wat (ik denk dat) anderen van mij denken, haha! :) En ik ben hier niet zonder reden! Ik ben niet gemaakt zonder reden. Wat ik nu leer, wil ik aan anderen overbrengen, en mijn leven gaat een verschil maken! Hoe zie jij jezelf? Hoe zie jij je leven? Hoe ziet God jouw leven?:)
Iets wat ik zo mooi aan God vind, is dat Hij in onze levens wil zijn! Al sinds jonge leeftijd zag ik hoe God de levens van mensen als het ware schilderde. Ik wist zeker dat de plannen die ik voor mijn leven schilderde nooit zo mooi konden zijn als God's plannen. Daar ben ik nog steeds overtuigd van. God heeft "schilderen" bedacht, dus ik kan Hem maar beter de kwast geven:) En tot nu toe is het al zoveel mooier dan ik me had voor kunnen stellen.:)
De dingen die ik meemaak, vind ik soms best lastig uit te leggen. En niet iedereen zal de importance ervan voor mij hierin zien. Maar ik deel het toch, voor de mensen die willen weten hoe het met mij gaat en wat God in mij aan het doen is. :)
Dit waren een paar dingen die zich afgelopen tijd in mijn leven hebben afgespeeld... :) Have een geweldige, gezegende december! Ik bid dat ieder die dit leest God's liefde nog dieper zal ervaren en dat Hij jullie abundantly zal zegenen! God houdt van jullie en so do I! :)
Veel liefs en zegen!
Rozemarijn
Ik houd van rijmen met Sinterklaas, vandaar dat ik even dicht.
Het werd hoog tijd om een update toe te voegen,
Ik heb veel te vertellen, dus dat wordt even zwoegen.
Vergeef me dat ik dat alles vertel, zonder dat ik rijm,
en dat ik mijn belevenissen zomaar aan elkaar lijm.
Ik hoop dat het te volgen is, hopelijk is het fijn,
Hier is dan mijn update, liefs van Rozemarijn!:)
Waar te beginnen! Het gaat goed met mij en ik leef nog.:) Ik kan niet geloven hoe snel de tijd gaat... het is alweer december! Deze maand zit vol leuke plannen! Kerstfeesten, lampjes die straks overal verschijnen ( lekker op z'n Amerikaans: overdreven dus! Geweldig!), woensdag zullen we met de Nederlanders hier Sinterklaas vieren, en er schijnen pepernoten bij aanwezig te zijn! Hoera! Feest! En aan het eind van de maand zullen mijn ouders, broertje en zusje hier zijn! :) Daarnaast zal ik "gewoon" school hebben. Dat is nooit saai! :D Deze week spreekt Georgian Banov bij ons op school!
Afgelopen week was het Relationship Week. Een week waarin al het onderwijs gefocust was op (zoals de naam al zegt:) ) relaties! Ze gingen in op relaties in het algemeen, grenzen zetten, bewust met relaties omgaan, maar nog meer op relaties in de vorm van daten en trouwen. Deze week was zo goed! Ik vind het zo'n voorrecht dat we leren relatie goed te doen. Ik vind het bizar en jammer dat er net zo veel scheidingen zijn binnen als buiten de kerk zijn! We hebben best veel onderwijs gekregen ook in huwelijk, vooral hoe je daar naar toewerkt. Het was allemaal heel praktisch, dat had ik nodig. Ik kan nu niet wachten dit "goed" te doen!:) Het is zo mooi bedacht! Verder was het ook heel goed om onderwijs te krijgen over relaties in het algemeen. Als je zelf je grenzen niet bewaakt, doet niemand anders het. En grenzen stellen geeft anderen actually de mogelijkheid jouw lief te hebben, door die te respecteren. Hoe beter je iets bewaakt, hoe meer waarde het krijgt, hoe waardevoller en mooier het is wanneer je iemand daar iets van geeft... Dat soort dingen. Ze leren ons in feite hoe je het meeste uit relaties, jezelf en het leven kan halen! Haha! Ik vind het geweldig!
Verder weet ik inmiddels bij welke Mission Trip ik ingedeeld ben! Tijuana, Mexico! Het was mijn eerste keuze, kost 500 dollar en is van 9 april tot 16 april. Ik heb er ontzettend veel zin in! Dit is de omschrijving van de reis:
Tijuana has been a life changing experience for every student that has gone. We will be based out of a camp that Bethel has been coming to every year for 10 years. There is Revival breaking out among the local pastors who have set up a network of churches including the Ensenada area. Teams of BSSM students will minister as worship leaders, children’s ministers and have opportunity to preach, teach and give words of knowledge in local church meetings. Open Heavens are over the area and there is expectancy for the supernatural in the community. We will also minister on the streets with prophetic art, treasure hunts, drama and many other forms of outreach. We will visit the legendary Revolution Street for a large evening crusade using various local churches to assist us in reaching out to the lost. This is a time of experiencing community on a team, personal freedom and God breaking out. Come and experience being used by God to love the poor, love on tons of children, heal the sick, the blind, the lame, and encourage Pastors as we partner with them to see Revival change a nation. We will end the trip with a blow up service at a sister church in southern California, hang out on the beach and enjoy how good our God is. You will be forever changed!
WAUW. Ik zie hier zo naar uit. Dit is echt de ultieme mogelijkheid mezelf te stretchen, uit mijn comfort zone te springen, maar bovenal om God's liefde laten zien! Ik heb wel wat hulp nodig met het financiele gedeelte van dit plaatje. Mocht je daarmee willen helpen, dan zou ik dat erg waarderen en kun je een online donatie doen op de volgende site: https://missiontrips.ibethel.org/transactions/new/1233
Waarschijnlijk heb ik al eerder verteld dat dit jaar over identiteit gaat... Het is grappig hoe elke week /twee weken een ander thema heeft voor mij, maar hoe de basis van elk thema identiteit is. Elk thema raakt weer een ander vlak van mijn identiteit! Iets waar de laatste weken de nadruk op ligt, is beseffen wie ik ben. Antwoord krijgen op vragen..:) Roos.. Hoe zie je jezelf? Vind je jezelf een leuk persoon? Hoe zie jij je toekomst? Wat wil jij uit dit leven halen? Hebben je omstandigheden invloed op jou, of heb jij invloed op je omstandigheden?
God is mijn zicht in overeenstemming met die van Hem aan het maken! Een van de beste dingen die mij overkomen is, tot nu toe!:) Ik weet (weet weet weet!!) hoe God over mij denkt, vind mezelf nu oprecht een leuk persoon (en dat is nieuw, voor de mensen die me niet goed kennen), ik droom met God over mijn toekomst en geniet hoe hij mij elke keer weet te verrassen, bij elke stap die we zetten. Je kan niet iets zijn zonder dat je zelf gelooft dat je het bent, dat maakt sense hoop ik. Als je jezelf niet kan overtuigen, hoe wil je anderen dan overtuigen?:) En God is mijn zelfbeeld aan het herstellen, Hij heeft mij overtuigd van wie ik ben, van hoe Hij mij gemaakt en bedoeld heeft. Het leven is zoveel leuker zonder na te denken wat (ik denk dat) anderen van mij denken, haha! :) En ik ben hier niet zonder reden! Ik ben niet gemaakt zonder reden. Wat ik nu leer, wil ik aan anderen overbrengen, en mijn leven gaat een verschil maken! Hoe zie jij jezelf? Hoe zie jij je leven? Hoe ziet God jouw leven?:)
Iets wat ik zo mooi aan God vind, is dat Hij in onze levens wil zijn! Al sinds jonge leeftijd zag ik hoe God de levens van mensen als het ware schilderde. Ik wist zeker dat de plannen die ik voor mijn leven schilderde nooit zo mooi konden zijn als God's plannen. Daar ben ik nog steeds overtuigd van. God heeft "schilderen" bedacht, dus ik kan Hem maar beter de kwast geven:) En tot nu toe is het al zoveel mooier dan ik me had voor kunnen stellen.:)
De dingen die ik meemaak, vind ik soms best lastig uit te leggen. En niet iedereen zal de importance ervan voor mij hierin zien. Maar ik deel het toch, voor de mensen die willen weten hoe het met mij gaat en wat God in mij aan het doen is. :)
Dit waren een paar dingen die zich afgelopen tijd in mijn leven hebben afgespeeld... :) Have een geweldige, gezegende december! Ik bid dat ieder die dit leest God's liefde nog dieper zal ervaren en dat Hij jullie abundantly zal zegenen! God houdt van jullie en so do I! :)
Veel liefs en zegen!
Rozemarijn
zaterdag 3 november 2012
Alles KIDS:)
Wauw, alweer een maand voorbij! Where to begin...
Het heeft hier laatst voor het eerst sinds ik hier ben geregend!! Dat was wel even wennen zeg. Nederland-flashbacks.. Warme kleding aan... Heftig.
School is pure geweldigheid. Elke dag loop ik weer een beetje veranderd de school uit. Het is super interessant en ik geniet enorm! We hebben bijbellessen, fantastische aanbidding, Revival Group meetingen, Small Group meetingen en donderdag hadden we onze eerste middag met de Sidewalk Sunday School kids! (Mijn activation) Elke groep bestaat uit tweedejaars en eerstejaars en krijgt een eigen wijk toegedeeld. Het zijn een paar van de slechtste wijken van Redding. Zo ook die van ons. Het breekt mijn hart dat deze kinderen thuis moeten komen naar een wietlucht, zulke rommelige appartementjes en zo'n hopeloze sfeer. Elke donderdagmiddag van de komende zeven maanden verzamelen we de kinderen uit onze wijk, doen we gek, spelen toneelstukjes en spelletjes en hebben een verhaal. Elke middag heeft een thema. Die van deze week is: God is in a good mood!:) Grappig hoe God dat ook aan me laat zien in mijn eigen leven. Het is niet alleen voor de kids:)
We hebben twee trainingsmiddagen gehad waarin we veel leerden over hoe we met de kids om moeten gaan. Het zijn kinderen die meestal niet uit al te geweldige gezinnen komen, dus het is wel goed te weten wat voor gedrag je kan verwachten en hoe je daarop moet reageren. Echt super goed!
Ohja, briljant. Ik moest me van te voren laten "fingerprint"-en (mijn vingerafdrukken laten zetten) omdat ik met kinderen werk. Hiervoor moest ik naar the Sheriff's Office. Lang gewacht, veel mensen, maar het ging allemaal prima... Maar hetgene that made my morning, was een wand. Een wand behangen met foto's van de Sheriffs van Redding. Een stuk of 50 hoofden omlijst door donkerbruine, houten lijstjes. Prachtig, wat een plaatje. Het wachten was dus niet zo'n ramp, ik wist mij prima te vermaken met het vergelijken van de snor en/of baardmode over de jaren heen. Best interessant!
Onze middag met de kids was geweldig. Ook al had ik er heel erg naar uit gekeken, mijn hoofd stond op dat moment totaal niet naar dansen, springen en gek doen. Maar toen de kinders begonnen te komen, veranderde mijn stemming! Het programma verliep goed voor een eerste keer, maar het belangrijkste was dat we plezier hadden met de kids. Voor mij sprong één jongetje eruit. (Ondanks zijn negatieve attitude hou ik nu al van dat jong:) ) Hij was best gesloten en (zijn woorden:) hij won ook nooit met spelletjes, hij wilde een jojo, hij was gewoon een loser, ik kan niet springen, mijn rug doet pijn.. Aan het eind stelde iemand voor dat we voor die rugpijn baden. Dat vond hij goed. ( Ik, na het opzij zetten van mijn redeneringen, vond het ook goed.) Dus ik pak zijn handjes vast en vraag hem mij na te zeggen. "Dear Jesus... Please take all the pain away and heal my back.. Thank you that I'm not a loser... Thank you that I am amazing and that you love me. " - Zoiets! Zo simpel als het maar kan, maar je had hem moeten horen! Thank you that I am NOT a loser!! Knetters, wat een overtuiging haha. Ik vroeg hem daarna hoe het met de pijn ging. Mompelend vertelt hij dat de pijn weg is!! Ik was verbaasder dan hij, haha! Dus wij het aan de andere kinderen vertellen.. En ik merkte dat er iets was veranderd in het jongetje. Hij was veel opener en een stuk positiever.. Wauw. Ik hou van "onze" kinderen en kan niet wachten om te zien wat we de rest van het jaar gaan beleven!
Verder... Ik begin me nu meer verbonden te voelen met de mensen hier! Revival Group wordt meer een familie dan een grote groep mensen die ik eigenlijk niet goed ken. Dat is ontzettend fijn:) Daarnaast ben ik regelmatig te vinden in het "Dutchies huis". Een huis vol geweldige, Nederlandse bethelmensen. Ouderfiguren, 3 adorable kids en nog meer fijne mensen.. heerlijk zo'n familiesetting!
Ik merk wel dat het super belangrijk voor me is dat ik naast school, huiswerk en vrienden zelf tijd neem met God. Je raakt heel snel afgeleid door alles wat er om je heen gebeurt, maar de basis is mijn relatie met God. Daarvoor ben ik hier!:) En het is super gaaf wat God in mijn hart aan het doen is en wat God me laat zien over mezelf. Oh. En ik journal! Jawel, Roos en een dagboek, wie had dat ooit kunnen denken?! Als er iemand is die dagboeken stom vindt... Maar wat een ontdekking! Een wereld gaat voor me open, haha!
Oh! JA! Ik heb me opgeven voor mijn mission trip! Rond april maken we een zendigsreis en je hebt keuze uit 70 reizen die variëren van 500 tot 4000 dollar. Wordt interessant aangezien ik nu ongeveer 0 dollar hiervoor tot mijn beschikking heb, haha! (Dit is echt iets wat God mij nu leert, hem vertrouwen voor geld en voor de toekomst. Okee dan!) Na het lezen van de beschrijvingen van de reizen, waren het de locaties in Mexico en Zuid-Amerika die mijn hart sneller lieten kloppen. Ik heb mijn top-5 opgegeven en wacht nu af waar ik ingedeeld word!
Iedereen ontzettend bedankt voor het mogelijk maken van mijn hier-zijn. Ik waardeer het ontzettend:)
Heb allemaal een geweldige week!
Ps. Het is net Halloween geweest. Iets waar ik niet heel erg van houd, maar het is wel briljant hoe de Amerikanen zich voorbereiden op deze dag. De winkels waren vol met oranje voorwerpen (wat het patriottisme in mij natuurlijk opwekte, haha) en costuums. Van dit laatste maakte ik natuurlijk gebruik!
Het heeft hier laatst voor het eerst sinds ik hier ben geregend!! Dat was wel even wennen zeg. Nederland-flashbacks.. Warme kleding aan... Heftig.
School is pure geweldigheid. Elke dag loop ik weer een beetje veranderd de school uit. Het is super interessant en ik geniet enorm! We hebben bijbellessen, fantastische aanbidding, Revival Group meetingen, Small Group meetingen en donderdag hadden we onze eerste middag met de Sidewalk Sunday School kids! (Mijn activation) Elke groep bestaat uit tweedejaars en eerstejaars en krijgt een eigen wijk toegedeeld. Het zijn een paar van de slechtste wijken van Redding. Zo ook die van ons. Het breekt mijn hart dat deze kinderen thuis moeten komen naar een wietlucht, zulke rommelige appartementjes en zo'n hopeloze sfeer. Elke donderdagmiddag van de komende zeven maanden verzamelen we de kinderen uit onze wijk, doen we gek, spelen toneelstukjes en spelletjes en hebben een verhaal. Elke middag heeft een thema. Die van deze week is: God is in a good mood!:) Grappig hoe God dat ook aan me laat zien in mijn eigen leven. Het is niet alleen voor de kids:)
We hebben twee trainingsmiddagen gehad waarin we veel leerden over hoe we met de kids om moeten gaan. Het zijn kinderen die meestal niet uit al te geweldige gezinnen komen, dus het is wel goed te weten wat voor gedrag je kan verwachten en hoe je daarop moet reageren. Echt super goed!
Ohja, briljant. Ik moest me van te voren laten "fingerprint"-en (mijn vingerafdrukken laten zetten) omdat ik met kinderen werk. Hiervoor moest ik naar the Sheriff's Office. Lang gewacht, veel mensen, maar het ging allemaal prima... Maar hetgene that made my morning, was een wand. Een wand behangen met foto's van de Sheriffs van Redding. Een stuk of 50 hoofden omlijst door donkerbruine, houten lijstjes. Prachtig, wat een plaatje. Het wachten was dus niet zo'n ramp, ik wist mij prima te vermaken met het vergelijken van de snor en/of baardmode over de jaren heen. Best interessant!
Onze middag met de kids was geweldig. Ook al had ik er heel erg naar uit gekeken, mijn hoofd stond op dat moment totaal niet naar dansen, springen en gek doen. Maar toen de kinders begonnen te komen, veranderde mijn stemming! Het programma verliep goed voor een eerste keer, maar het belangrijkste was dat we plezier hadden met de kids. Voor mij sprong één jongetje eruit. (Ondanks zijn negatieve attitude hou ik nu al van dat jong:) ) Hij was best gesloten en (zijn woorden:) hij won ook nooit met spelletjes, hij wilde een jojo, hij was gewoon een loser, ik kan niet springen, mijn rug doet pijn.. Aan het eind stelde iemand voor dat we voor die rugpijn baden. Dat vond hij goed. ( Ik, na het opzij zetten van mijn redeneringen, vond het ook goed.) Dus ik pak zijn handjes vast en vraag hem mij na te zeggen. "Dear Jesus... Please take all the pain away and heal my back.. Thank you that I'm not a loser... Thank you that I am amazing and that you love me. " - Zoiets! Zo simpel als het maar kan, maar je had hem moeten horen! Thank you that I am NOT a loser!! Knetters, wat een overtuiging haha. Ik vroeg hem daarna hoe het met de pijn ging. Mompelend vertelt hij dat de pijn weg is!! Ik was verbaasder dan hij, haha! Dus wij het aan de andere kinderen vertellen.. En ik merkte dat er iets was veranderd in het jongetje. Hij was veel opener en een stuk positiever.. Wauw. Ik hou van "onze" kinderen en kan niet wachten om te zien wat we de rest van het jaar gaan beleven!
Verder... Ik begin me nu meer verbonden te voelen met de mensen hier! Revival Group wordt meer een familie dan een grote groep mensen die ik eigenlijk niet goed ken. Dat is ontzettend fijn:) Daarnaast ben ik regelmatig te vinden in het "Dutchies huis". Een huis vol geweldige, Nederlandse bethelmensen. Ouderfiguren, 3 adorable kids en nog meer fijne mensen.. heerlijk zo'n familiesetting!
Ik merk wel dat het super belangrijk voor me is dat ik naast school, huiswerk en vrienden zelf tijd neem met God. Je raakt heel snel afgeleid door alles wat er om je heen gebeurt, maar de basis is mijn relatie met God. Daarvoor ben ik hier!:) En het is super gaaf wat God in mijn hart aan het doen is en wat God me laat zien over mezelf. Oh. En ik journal! Jawel, Roos en een dagboek, wie had dat ooit kunnen denken?! Als er iemand is die dagboeken stom vindt... Maar wat een ontdekking! Een wereld gaat voor me open, haha!
Oh! JA! Ik heb me opgeven voor mijn mission trip! Rond april maken we een zendigsreis en je hebt keuze uit 70 reizen die variëren van 500 tot 4000 dollar. Wordt interessant aangezien ik nu ongeveer 0 dollar hiervoor tot mijn beschikking heb, haha! (Dit is echt iets wat God mij nu leert, hem vertrouwen voor geld en voor de toekomst. Okee dan!) Na het lezen van de beschrijvingen van de reizen, waren het de locaties in Mexico en Zuid-Amerika die mijn hart sneller lieten kloppen. Ik heb mijn top-5 opgegeven en wacht nu af waar ik ingedeeld word!
Iedereen ontzettend bedankt voor het mogelijk maken van mijn hier-zijn. Ik waardeer het ontzettend:)
Heb allemaal een geweldige week!
Ps. Het is net Halloween geweest. Iets waar ik niet heel erg van houd, maar het is wel briljant hoe de Amerikanen zich voorbereiden op deze dag. De winkels waren vol met oranje voorwerpen (wat het patriottisme in mij natuurlijk opwekte, haha) en costuums. Van dit laatste maakte ik natuurlijk gebruik!
maandag 8 oktober 2012
Een maand in Amerika!
Jawel, ik ben hier inmiddels alweer een maand! De tijd vliegt en tegelijk geniet ik van elk moment. Er is een aantal meldenswaardige zaken:
We hebben een garde! Beslag roeren met een vork is een uitdaging. Ook onze inmiddels aangeschafte waterfilter is zeer geliefd.
Ik ben ingedeeld bij een Activation, namelijk meedraaien met een programma met kinderen die niet in een christelijke en liefdevolle omgeving opgroeien. Ik houd ONTZETTEND veel van kinderen. En juist omdat ik wel zo'n veilige en liefdevolle sfeer thuis heb ervaren, hoop ik dat over te kunnen dragen aan deze kinderen. Na een training zullen we elke donderdagmiddag met kinderen werken! Ik heb geen idee wat we gaan doen, maar ik heb er zin in!
Ons normale rooster is ook aangevuld met een AMT, een soort keuzevak. Na 5 lessen kiezen we een nieuw keuzevak. Ik heb gekozen voor Profetie. Ik vind het heel mooi hoe God zijn hart laat zien door door andere mensen te spreken. Hij is ZO persoonlijk! Tegelijk snap ik er niet veel van en wil ik het leren! Ja, zoiets kun je leren. :) Ik heb zelf afgelopen 1,5 week eigenlijk al veel profetieën ontvangen en mogen geven. Het geven van profetieën was soms best een uitdaging. Als je een beeld krijgt over hoe een jongen is als Sjakie (in de Chocoladefabriek), voel je je niet een heel serieus en gelovig persoon. Wel super gaaf om te zien dat mijn beeld klopte en hoe dat hem raakte. :) God gebruikt mij, inclusief mijn liefde voor films!
Vorige week ben ik op retreat geweest met onze Revival Group en nog een aantal andere groepen. Dit houdt in dat we met deze groepen een paar dagen naar een (in ons geval) YWAM basis in Chico zijn geweest. In deze dagen hebben we elkaar beter leren kennen door gewoon leuke dingen te doen, samen ontbijten, naar een waterval gaan etc., maar ook door de diensten heen... Onze harten volledig op Hem richten en de longen uit je lijf zingen. :) God heeft me veel laten zien over mezelf. Dat is vaak nogal pijnlijk, maar tegelijk doet Hij dat liefdevol en zonder afwijzing. Hij breekt mij af om me beter op te kunnen bouwen.
We hebben op de eerste lesdag een bijbelleesrooster gekregen. Elke dag moeten we zo'n 2 hoofdstukken uit de bijbel lezen. Sinds afgelopen week behandelen we deze in de les. ZO GOED. Ik leer de bijbel heel anders te lezen. Het is zo veel leuker, ik zie verbanden, en Jezus had humor. Geniaal. En we leren veel over de context etc van verhalen, waardoor ze veel meer betekenis krijgen! De bijbel is diep, man.
Verder... donderdag is mijn huisgenootje Eline jarig! :) Leuk cultuurding: Hier organiseer je niet zelf je feestje, dat doen je vrienden voor je! (Balen als je vriendloos bent..) En inkopen doen hoeft niet, want iedereen neemt wat te eten of drinken mee! (BRILJANT.) Dit alles houdt dus in dat o.a. ik het feestje organiseer, lang leve "evenement aanmaken" op Facebook. We hebben vandaag met haar een plek uitgezocht om het te vieren: aan het strand van een bizar mooi meer tussen de bergen. En we kunnen het hier buiten vieren omdat het hier nog zo'n 25 graden is!:)
Ik vermaak me nog steeds ontzettend! Ik ben dankbaar dat Nederlandse films zo slecht zijn dat we Amerikaanse films moeten kijken, nu kan ik tenminste meepraten over films en snappen mensen mijn movie quotes hier ook! FEEST.
Dit waren een paar dingen die ik hier meemaak. Bizar hoeveel in 1 maand kan gebeuren. Op naar de andere 8!:)
Veel liefs,
Roos
We hebben een garde! Beslag roeren met een vork is een uitdaging. Ook onze inmiddels aangeschafte waterfilter is zeer geliefd.
Ik ben ingedeeld bij een Activation, namelijk meedraaien met een programma met kinderen die niet in een christelijke en liefdevolle omgeving opgroeien. Ik houd ONTZETTEND veel van kinderen. En juist omdat ik wel zo'n veilige en liefdevolle sfeer thuis heb ervaren, hoop ik dat over te kunnen dragen aan deze kinderen. Na een training zullen we elke donderdagmiddag met kinderen werken! Ik heb geen idee wat we gaan doen, maar ik heb er zin in!
Ons normale rooster is ook aangevuld met een AMT, een soort keuzevak. Na 5 lessen kiezen we een nieuw keuzevak. Ik heb gekozen voor Profetie. Ik vind het heel mooi hoe God zijn hart laat zien door door andere mensen te spreken. Hij is ZO persoonlijk! Tegelijk snap ik er niet veel van en wil ik het leren! Ja, zoiets kun je leren. :) Ik heb zelf afgelopen 1,5 week eigenlijk al veel profetieën ontvangen en mogen geven. Het geven van profetieën was soms best een uitdaging. Als je een beeld krijgt over hoe een jongen is als Sjakie (in de Chocoladefabriek), voel je je niet een heel serieus en gelovig persoon. Wel super gaaf om te zien dat mijn beeld klopte en hoe dat hem raakte. :) God gebruikt mij, inclusief mijn liefde voor films!
Vorige week ben ik op retreat geweest met onze Revival Group en nog een aantal andere groepen. Dit houdt in dat we met deze groepen een paar dagen naar een (in ons geval) YWAM basis in Chico zijn geweest. In deze dagen hebben we elkaar beter leren kennen door gewoon leuke dingen te doen, samen ontbijten, naar een waterval gaan etc., maar ook door de diensten heen... Onze harten volledig op Hem richten en de longen uit je lijf zingen. :) God heeft me veel laten zien over mezelf. Dat is vaak nogal pijnlijk, maar tegelijk doet Hij dat liefdevol en zonder afwijzing. Hij breekt mij af om me beter op te kunnen bouwen.
We hebben op de eerste lesdag een bijbelleesrooster gekregen. Elke dag moeten we zo'n 2 hoofdstukken uit de bijbel lezen. Sinds afgelopen week behandelen we deze in de les. ZO GOED. Ik leer de bijbel heel anders te lezen. Het is zo veel leuker, ik zie verbanden, en Jezus had humor. Geniaal. En we leren veel over de context etc van verhalen, waardoor ze veel meer betekenis krijgen! De bijbel is diep, man.
Verder... donderdag is mijn huisgenootje Eline jarig! :) Leuk cultuurding: Hier organiseer je niet zelf je feestje, dat doen je vrienden voor je! (Balen als je vriendloos bent..) En inkopen doen hoeft niet, want iedereen neemt wat te eten of drinken mee! (BRILJANT.) Dit alles houdt dus in dat o.a. ik het feestje organiseer, lang leve "evenement aanmaken" op Facebook. We hebben vandaag met haar een plek uitgezocht om het te vieren: aan het strand van een bizar mooi meer tussen de bergen. En we kunnen het hier buiten vieren omdat het hier nog zo'n 25 graden is!:)
Ik vermaak me nog steeds ontzettend! Ik ben dankbaar dat Nederlandse films zo slecht zijn dat we Amerikaanse films moeten kijken, nu kan ik tenminste meepraten over films en snappen mensen mijn movie quotes hier ook! FEEST.
Dit waren een paar dingen die ik hier meemaak. Bizar hoeveel in 1 maand kan gebeuren. Op naar de andere 8!:)
Veel liefs,
Roos
maandag 17 september 2012
Update:)
Wat ben ik toch ontzettend inconsequent. Misschien moet ik daar maar voor laten bidden. Misschien niet. Dus.... hierbij een update!
Ik ben hier nu twee weken en heb al bizar veel beleefd. In de eerste week heb ik heerlijk kunnen acclimatiseren, heb ik veel pizza gegeten en heb ik veel (HEEL VEEL) mensen ontmoet. De cultuur is nogal anders dan in Nederland. Ontzettend gastvrij, iedereen lijkt aardig en open te zijn, en iedereen is fine with everything. Maar.... (bereid je voor op een immens klaaggezang) over het eten ben ik niet te spreken. Sodeknetter, niet normaal. Wedstrijdje doen hoeveel conserveringsmiddelen we in 1 product kunnen stoppen? Yeah, sure! En je zou de grootte van sommige zakken cereals moeten zien... En zie hier, de snoepafdeling van Winco:
En kaas is hier oranje en/of duur. Hinderlijk. Om maar te zwijgen over het brood. Mijn hemel. Mijn mentale voorbereiding hierop was overduidelijk niet voldoende. Oh ja, het water smaakt hier naar chloor... (lang leve waterfilters.) En helaas zijn mijn kookkunsten ook niet fenomenaal... maar gelukkig hebben wij een fantastische Amerikaanse kamergenoot die ons leert koken en ons helpt ons aan te passen aan deze interessante cultuur!
Maar naast het eten vind ik het hier geweldig. Ik ben omringd door geweldige mensen die het mensen-van-thuis-missen minder maken. Laatst werden we spontaan uitgenodigd om bij een vriendin te eten die thuis woont. Het was geweldig om weer even in een familie-omgeving te zijn. Deed me denken aan thuis... We werden zo hartelijk verwelkomd, alsof we er al jaren kwamen. Toen we op het punt stonden naar huis te lopen, werden we naar een auto geleid terwijl ons werd verteld dat ze ons toch zeker niet naar huis lieten lopen! Vervolgens kregen we pumkin pie en een bus slagroom in onze handen geduwd (you can't eat pie without whipped cream!) en werden we naar huis gebracht. Sindsdien vraagt de moeder bijna elke avond of we weer blijven eten. Geweldig!
Verder gaan we sinds dinsdag naar school. We beginnen om half 1 met aanbidding in een zaal met 1200 andere leerlingen. De eerste week was er nog geen aanbiddingsteam (dat bestaat uit studenten, ze zijn nog bezig met de audities) en moesten we genoegen nemen met Brian and Jenn Johnson, Chris Quilala en Jeremy Riddle. Zo vervelend. (AAAH geweldig goed). Vervolgens krijgen we meestal 2 preken. Ge-wel-dig. Deze week spraken Bill Johnson en Kris Vallonton elke dag. Wauw, zo bizar goed. We hebben nu al zo veel geleerd!! Verder hebben we ook onze Revival Groups (RG) ontmoet. Dit zijn de "kleinere groepen" van zo'n 70 mensen. Mijn RGleader is Sheri Downs (oftewel Mama Sheri of Mama Bear). Een geweldige vrouw met een bijzonder groot moeder hart. Wauw. We hebben 1 keer per week een RG meeting en 1 keer per week spreken we af met onze Small Groups, met ongeveer 5 mensen van onze RG. Onze lesweek loopt van maandag tot donderdag, van half 1 tot ongeveer 6. We proberen fietsen te vinden zodat we niet hoeven te lopen of een lift hoeven te regelen.
Naast school hebben we nog Activations. Dat is een middag/avond waarop je iets praktisch in de samenleving doet. Je mocht zelf 5 dingen kiezen, waaruit zij dan beslissen welke je gaat doen. Ik heb onder andere gekozen voor werken met kinderen van een basisschool, lunch aan daklozen geven, en nog drie dingen. Nu nog afwachten waar ik ingedeeld word!
Oh, nog even speciaal voor mijn mama: DANKJEWEL voor het wassen van al mijn kleren, het koken, het boodschappen doen en al het andere... Ik ben zo dankbaar.
We hebben nu al zoveel bijzondere dingen meegemaakt en geleerd. En dit is nog maar de eerste week! Ik kan niet wachten op wat God nog meer gaat doen.
Nou... dit was het wel weer denk ik! Bedankt voor het lezen van dit veel te lange bericht, ik mis jullie en tot blogs!:)
Lots of love,
Rozemarijn (of zoals Amerikanen het zeggen: Roohh-seh-mah-wrijn... of gewoon Rose :) )
Ik ben hier nu twee weken en heb al bizar veel beleefd. In de eerste week heb ik heerlijk kunnen acclimatiseren, heb ik veel pizza gegeten en heb ik veel (HEEL VEEL) mensen ontmoet. De cultuur is nogal anders dan in Nederland. Ontzettend gastvrij, iedereen lijkt aardig en open te zijn, en iedereen is fine with everything. Maar.... (bereid je voor op een immens klaaggezang) over het eten ben ik niet te spreken. Sodeknetter, niet normaal. Wedstrijdje doen hoeveel conserveringsmiddelen we in 1 product kunnen stoppen? Yeah, sure! En je zou de grootte van sommige zakken cereals moeten zien... En zie hier, de snoepafdeling van Winco:
 |
| De obesitasafdeling. |
Maar naast het eten vind ik het hier geweldig. Ik ben omringd door geweldige mensen die het mensen-van-thuis-missen minder maken. Laatst werden we spontaan uitgenodigd om bij een vriendin te eten die thuis woont. Het was geweldig om weer even in een familie-omgeving te zijn. Deed me denken aan thuis... We werden zo hartelijk verwelkomd, alsof we er al jaren kwamen. Toen we op het punt stonden naar huis te lopen, werden we naar een auto geleid terwijl ons werd verteld dat ze ons toch zeker niet naar huis lieten lopen! Vervolgens kregen we pumkin pie en een bus slagroom in onze handen geduwd (you can't eat pie without whipped cream!) en werden we naar huis gebracht. Sindsdien vraagt de moeder bijna elke avond of we weer blijven eten. Geweldig!
Verder gaan we sinds dinsdag naar school. We beginnen om half 1 met aanbidding in een zaal met 1200 andere leerlingen. De eerste week was er nog geen aanbiddingsteam (dat bestaat uit studenten, ze zijn nog bezig met de audities) en moesten we genoegen nemen met Brian and Jenn Johnson, Chris Quilala en Jeremy Riddle. Zo vervelend. (AAAH geweldig goed). Vervolgens krijgen we meestal 2 preken. Ge-wel-dig. Deze week spraken Bill Johnson en Kris Vallonton elke dag. Wauw, zo bizar goed. We hebben nu al zo veel geleerd!! Verder hebben we ook onze Revival Groups (RG) ontmoet. Dit zijn de "kleinere groepen" van zo'n 70 mensen. Mijn RGleader is Sheri Downs (oftewel Mama Sheri of Mama Bear). Een geweldige vrouw met een bijzonder groot moeder hart. Wauw. We hebben 1 keer per week een RG meeting en 1 keer per week spreken we af met onze Small Groups, met ongeveer 5 mensen van onze RG. Onze lesweek loopt van maandag tot donderdag, van half 1 tot ongeveer 6. We proberen fietsen te vinden zodat we niet hoeven te lopen of een lift hoeven te regelen.
Naast school hebben we nog Activations. Dat is een middag/avond waarop je iets praktisch in de samenleving doet. Je mocht zelf 5 dingen kiezen, waaruit zij dan beslissen welke je gaat doen. Ik heb onder andere gekozen voor werken met kinderen van een basisschool, lunch aan daklozen geven, en nog drie dingen. Nu nog afwachten waar ik ingedeeld word!
Oh, nog even speciaal voor mijn mama: DANKJEWEL voor het wassen van al mijn kleren, het koken, het boodschappen doen en al het andere... Ik ben zo dankbaar.
We hebben nu al zoveel bijzondere dingen meegemaakt en geleerd. En dit is nog maar de eerste week! Ik kan niet wachten op wat God nog meer gaat doen.
Nou... dit was het wel weer denk ik! Bedankt voor het lezen van dit veel te lange bericht, ik mis jullie en tot blogs!:)
Lots of love,
Rozemarijn (of zoals Amerikanen het zeggen: Roohh-seh-mah-wrijn... of gewoon Rose :) )
woensdag 5 september 2012
HELLO REDDING
Het is hier nu woensdag 9:23 's ochtends. Dag 2 in Redding, California in the USA!:) Mijn kamergenoot Kaitie is inmiddels vertrokken naar haar werk en ik zit in onze kamer te bedenken waar ik moet beginnen met mijn verhaal. Ik begin bij het begin!
Maandagochtend om half 6 ging mijn wekker. In plaats "Hmpf, ik moet werken vandaag" dacht ik "AAAAH, ik ga naar Amerika vandaag!". Koffer, gitaar en rugzak.. check. Iedereen de auto in en daar gingen we dan. Op Schiphol duurde het niet lang voordat we Judie en Eline vonden. Dat zijn mijn twee redelijk nieuwe vriendinnen, geweldige meiden die ook BSSM doen dit jaar. Ook Sietse kwamen we tegen, toekomstig BSSM-er die dezelfde vlucht had als wij. We hadden onze bagage ingecheckt en moesten nu dan toch echt afscheid nemen van onze gezinnen. En toen begon ons avontuur!
De eerste vlucht ging goed. Het was dan wel een vlucht van acht uur, maar wij hebben ons prima vermaakt! (Misschien vonden de mensen die voor ons zaten het niet zo'n fijne vlucht... hmm.) Wij waren vol enthousiasme en waren al flink plannen aan het maken voor komend jaar! Toen we geland waren, moesten we door de immigration dinges. Ik werd ondervraagd door een wat oudere man met een attitude van hier tot gunter. Hij kon zo uit een film gestapt zijn.. wat een figuur!
De tweede vlucht had 1,5 uur vertraging, die we doorkwamen met eten van de Chicken-fil-A en met sporadisch werkend internet. Na de tweede vlucht van zes uur kwamen we aan in San Francisco. Sietse zou de bus naar Redding nemen, wij een vliegtuig dat over een uur vertrok. Dus wij renden als de malle door het vliegveld, op zoek naar onze bagage. Na enige (veel) onduidelijkheid over de bagageband, vonden wij dan toch onze koffers. We namen afscheid van Sietse en zetten onze verhitte-achtervolging-snelheid weer voort. Bij de bagage check in werd ons verteld dat ons vliegtuig al aan het boarden was en dat hij geen koffers meer inchecken. Maar hij had schijnbaar medelijden met onze rode hoofden en zware ademhaling (woest gehijg dus, men we hebben hard gerend) en vertelde ons dat we misschien meer succes hadden bij de balie om de hoek. Weer rennen dus! En jawel, nog meer medelijden, ze hebben de koffers bij uitzondering ingecheckt. We vervolgden onze hardloopsessie, gelukkig zonder zware koffer, en hebben het gehaald! Gitaar Larry mocht zelfs (net als bij de andere twee vluchten) in de cabine ipv in het bagageruim waar het -50 graden celsius is. Officieel gezien had Larry wel -50 moeten doorstaan, waardoor mijn vreugde nog groter was.
Een uur later stapten wij het kleine vliegtuig uit en snoven de Reddingse lucht op. Op dat (ontzettend kleine) vliegveld ontmoetten we twee meiden, de een ging ook BSSM doen, de ander was haar kamer genoot. Wat een warm welkom! We hadden ons zelden zo vies en oncharmant gevoeld, en we werden geknuffeld, op de foto gezet en toegevoegd op facebook. De leukste spontane ontmoeting sinds tijden! Haha:)
Vervolgens werden we opgehaald door onze roommate. Dankzij haar optimisme en magische inpakkunsten, pasten alle koffers in haar auto en reden wij naar ons huisje. Su-per leuk. Street view werd ineens echt! Het huisje is geweldig, net als onze huisgenoot Kaitie. Het appartement heeft twee slaapkamers met een eigen badkamer en een gezamelijke woonkamer/keuken/eetkamer. Gisteren zijn we naar Walmart geweest, wat een beleving. ZO veel keus, niet normaal! En normaal brood en kaas kan ik wel vergeten. Helaas, chocopasta. Na inkopen te hebben gedaan, zijn we naar huis gegaan en hebben we pizza besteld. Sietse at mee, en bovenbuurvrouw Megan kwam ook spontaan mee-eten. Met z'n zessen 3 pizza's delen... leek mij wat weinig! Maar meer dan 3 stukken pizza kreeg ik echt niet naar binnen! (Dus ik heb net als ontbijt een stuk overgebleven pizza naar binnengewerkt. Hier kan het!:P) Halverwege kwam bovenbuurvrouw Faith ons vergezellen. Na het eten bleven we met de meiden over en hebben we bijzonder vreemd en geweldig gedanst in de woonkamer. Allemaal gekke meiden, ik voel me thuis!:)
Maandagochtend om half 6 ging mijn wekker. In plaats "Hmpf, ik moet werken vandaag" dacht ik "AAAAH, ik ga naar Amerika vandaag!". Koffer, gitaar en rugzak.. check. Iedereen de auto in en daar gingen we dan. Op Schiphol duurde het niet lang voordat we Judie en Eline vonden. Dat zijn mijn twee redelijk nieuwe vriendinnen, geweldige meiden die ook BSSM doen dit jaar. Ook Sietse kwamen we tegen, toekomstig BSSM-er die dezelfde vlucht had als wij. We hadden onze bagage ingecheckt en moesten nu dan toch echt afscheid nemen van onze gezinnen. En toen begon ons avontuur!
De eerste vlucht ging goed. Het was dan wel een vlucht van acht uur, maar wij hebben ons prima vermaakt! (Misschien vonden de mensen die voor ons zaten het niet zo'n fijne vlucht... hmm.) Wij waren vol enthousiasme en waren al flink plannen aan het maken voor komend jaar! Toen we geland waren, moesten we door de immigration dinges. Ik werd ondervraagd door een wat oudere man met een attitude van hier tot gunter. Hij kon zo uit een film gestapt zijn.. wat een figuur!
De tweede vlucht had 1,5 uur vertraging, die we doorkwamen met eten van de Chicken-fil-A en met sporadisch werkend internet. Na de tweede vlucht van zes uur kwamen we aan in San Francisco. Sietse zou de bus naar Redding nemen, wij een vliegtuig dat over een uur vertrok. Dus wij renden als de malle door het vliegveld, op zoek naar onze bagage. Na enige (veel) onduidelijkheid over de bagageband, vonden wij dan toch onze koffers. We namen afscheid van Sietse en zetten onze verhitte-achtervolging-snelheid weer voort. Bij de bagage check in werd ons verteld dat ons vliegtuig al aan het boarden was en dat hij geen koffers meer inchecken. Maar hij had schijnbaar medelijden met onze rode hoofden en zware ademhaling (woest gehijg dus, men we hebben hard gerend) en vertelde ons dat we misschien meer succes hadden bij de balie om de hoek. Weer rennen dus! En jawel, nog meer medelijden, ze hebben de koffers bij uitzondering ingecheckt. We vervolgden onze hardloopsessie, gelukkig zonder zware koffer, en hebben het gehaald! Gitaar Larry mocht zelfs (net als bij de andere twee vluchten) in de cabine ipv in het bagageruim waar het -50 graden celsius is. Officieel gezien had Larry wel -50 moeten doorstaan, waardoor mijn vreugde nog groter was.
Een uur later stapten wij het kleine vliegtuig uit en snoven de Reddingse lucht op. Op dat (ontzettend kleine) vliegveld ontmoetten we twee meiden, de een ging ook BSSM doen, de ander was haar kamer genoot. Wat een warm welkom! We hadden ons zelden zo vies en oncharmant gevoeld, en we werden geknuffeld, op de foto gezet en toegevoegd op facebook. De leukste spontane ontmoeting sinds tijden! Haha:)
Vervolgens werden we opgehaald door onze roommate. Dankzij haar optimisme en magische inpakkunsten, pasten alle koffers in haar auto en reden wij naar ons huisje. Su-per leuk. Street view werd ineens echt! Het huisje is geweldig, net als onze huisgenoot Kaitie. Het appartement heeft twee slaapkamers met een eigen badkamer en een gezamelijke woonkamer/keuken/eetkamer. Gisteren zijn we naar Walmart geweest, wat een beleving. ZO veel keus, niet normaal! En normaal brood en kaas kan ik wel vergeten. Helaas, chocopasta. Na inkopen te hebben gedaan, zijn we naar huis gegaan en hebben we pizza besteld. Sietse at mee, en bovenbuurvrouw Megan kwam ook spontaan mee-eten. Met z'n zessen 3 pizza's delen... leek mij wat weinig! Maar meer dan 3 stukken pizza kreeg ik echt niet naar binnen! (Dus ik heb net als ontbijt een stuk overgebleven pizza naar binnengewerkt. Hier kan het!:P) Halverwege kwam bovenbuurvrouw Faith ons vergezellen. Na het eten bleven we met de meiden over en hebben we bijzonder vreemd en geweldig gedanst in de woonkamer. Allemaal gekke meiden, ik voel me thuis!:)
woensdag 22 augustus 2012
I have a dream!
Sinds juli 2011 heb ik een droom. Namelijk naar de Bethel School of Supernatural Ministry (BSSM) gaan! Deze bijbelschool bevindt zich in Redding, California in Amerika. Ik heb mijn middelbare school deze zomer afgerond en ik wil voordat ik ga studeren een jaar apart zetten om God en mezelf beter te leren kennen. Deze school is heerlijk radicaal, ze duiken er samen met je de bijbel in en ze laten je zelf over het geloof nadenken. Top!:)
Inmiddels heb ik wonderlijk genoeg alles wel geregeld voor de school: ik ben aangenomen, mijn visum is binnen en ik heb een kamer! Deze deel ik met twee geweldige meiden, Judie en Eline, en met een nog onbekend persoon. Verder heb ik de meeste dingen al kunnen betalen: het lesgeld, m'n vliegticket, verzekeringen en ik heb genoeg geld verdiend afgelopen maanden om mijn huur te kunnen betalen. Ik heb veel gewerkt, maar geld om van te leven ontbreekt nog lichtelijk. Maar ik vertrouw erop dat dat goed komt!:)
Nu nog ongeveer een weekje werken, dan een paar dagen om in te pakken en afscheid te nemen en dan vertrek ik richting Amerika! Ik heb er onwijs veel zin in en ben benieuwd wat ik daar allemaal ga beleven!:D
Liefs Rozemarijn
Inmiddels heb ik wonderlijk genoeg alles wel geregeld voor de school: ik ben aangenomen, mijn visum is binnen en ik heb een kamer! Deze deel ik met twee geweldige meiden, Judie en Eline, en met een nog onbekend persoon. Verder heb ik de meeste dingen al kunnen betalen: het lesgeld, m'n vliegticket, verzekeringen en ik heb genoeg geld verdiend afgelopen maanden om mijn huur te kunnen betalen. Ik heb veel gewerkt, maar geld om van te leven ontbreekt nog lichtelijk. Maar ik vertrouw erop dat dat goed komt!:)
Nu nog ongeveer een weekje werken, dan een paar dagen om in te pakken en afscheid te nemen en dan vertrek ik richting Amerika! Ik heb er onwijs veel zin in en ben benieuwd wat ik daar allemaal ga beleven!:D
Liefs Rozemarijn
Abonneren op:
Posts (Atom)